Coraz częściej możemy spotkać osoby z niepełnosprawnością w towarzystwie psa asystującego, którego w przypadku osób niewidomych nazywa się psem przewodnikiem jednak przepisy mówią o psie asystującym, co odnosi się również właśnie do tak zwanych psów przewodników.
Art. 20a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm)
Brzmi:
- Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym ma prawo wstępu:
- do obiektów użyteczności publicznej, w szczególności: budynków i ich otoczenia przeznaczonych na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynków biurowych i socjalnych;
- do parków narodowych i rezerwatów przyrody;
- na plaże i kąpieliska.
- 2 Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również w środkach transportu kolejowego, drogowego, lotniczego i wodnego oraz w innych środkach komunikacji publicznej.
- 3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie zwalnia osoby niepełnosprawnej z odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez psa asystującego.
- 4. Warunkiem skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wyposażenie psa asystującego w uprząż oraz posiadanie przez osobę niepełnosprawną certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych.
- 5. Z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może korzystać trener psa szkolonego na psa asystującego na podstawie zaświadczenia wydanego przez podmiot prowadzący szkolenie psów asystujących. Przepisy ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
- 6. Osoba niepełnosprawna nie jest zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy.
Jak widzimy ustawodawca dosyć szeroko w ustawie zapisał prawo obywateli z niepełnosprawnością do przebywania w przestrzeni rozumianej, jako publiczna w obecności psa asystującego.
Należy pamiętać, że psy asystujące stanowią ogromną pomoc osobie niepełnosprawnej i nie powinniśmy tego prawa ograniczać, warto jednak w tym miejscu zwrócić uwagę, że ewentualne wszelkie szkody wyrządzone przez psa asystującego powinien pokryć jego właściciel. Jeżeli nie wyraża on takiej chęci to mamy się prawo tego od niego domagać na podstawie przepisów zacytowanej uprzednio ustawy.
Takie samo prawo do wprowadzania psa asystującego ma treser aktualnie szkolący psa.
Warto też pamiętać o tym, że pies będący w specjalnej uprzęży pracuje i jest wówczas skupiony na pomocy swojemu właścicielowi. Niedopuszczalne jest wówczas głaskanie, wołanie czy w jakikolwiek inny sposób rozpraszanie zwierzęcia. Co jednak jak pokazuje praktyka zdarza się niestety bardzo często.
Pies osoby z niepełnosprawnością nie jest zabawką ani swojego właściciela, ani zabawką publiczną. Wykonuje ciężką pracę
